กร ธาตุ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 19 / 19

11.2 อายตนะ 12 อายตนะ 12 หมายถึง แดนติดต่อให้จิตหรือวิญญาณกับอารมณ์คือสิ่งเร้าได้ติดต่อกัน แล้วสำเร็จ เป็นการเห็น การได้ยิน การได้กลิ่น การลิ้มรส การสัมผัส การรับรู้ อายตนะนั้น มี 12 คือ แบ่งเป็น 2 ปร

อายตนะ 12 แบ่งออกเป็นอายตนะภายใน 6 ประเภท ได้แก่ ตา, หู, จมูก, ลิ้น, กาย, ใจ และอายตนะภายนอก 6 ประเภท ได้แก่ รูป, เสียง, กลิ่น, รส, สัมผัส, ธรรมารมณ์ อายตนะภายในคือช่องรับรู้ที่เชื่อมต่อจิตกับอารมณ์ ส

ชิวหาวิญญาณธาตุ คือ ธาตุรับรู้ หรือได้รับรส กายวิญญาณธาตุ คือ ธาตุรับรู้การสัมผัส มโนวิญญาณธาตุ คือ ธาตุรับรู้ธัมมารมณ์ รวบรวมและจดจำอารมณ์และ คิดไปถึงอารมณ์และสิ่งที่จะก่อให้เกิดอารมณ์ต่างๆ ธาตุธรรมส

เนื้อหานี้สอนเกี่ยวกับการทำงานของธาตุธรรมในตัวมนุษย์ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการรับรู้ผ่านกายและใจ โดยแบ่งประเภทของธาตุออกเป็น ชิวหาวิญญาณธาตุ, กายวิญญาณธาตุ และมโนวิญญาณธาตุ ที่มีบทบาทสำคัญในการสัมผัส และรั

ธรรมารมณ์ที่มากระทบใจ และตรงกลางมโนธาตุ ก็มีมโนวิญญาณธาตุ ซึ่งใส สะอาดบริสุทธิ์กว่า และเล็กกว่ามโนธาตุ ซ้อนอยู่ข้างในเข้าไปอีก สำหรับให้รู้แจ้งอารมณ์ที่มากระทบนั้นว่าเกี่ยวกับ เรื่องอะไร และมีสายใยสีข

บทความนี้พูดถึงการทำงานของมโนธาตุและอารมณ์ภายในจิตใจ โดยเฉพาะการรู้เท่าทันอารมณ์และการปล่อยวางจากความทุกข์และความสุขที่เกิดขึ้นจากการกระทบของสิ่งต่างๆ จากภายนอก ผู้เขียนชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของการเข้

เวทนา มีลักษณะสัณฐานกลม สีขาวใสสะอาดบริสุทธิ์ ซ้อนอยู่ในชั้นของผัสสะเป็น ปัจจัยให้เกิดตัณหา ตัณหา มีลักษณะสัณฐานกลม สีดำขุ่นมัว ซ้อนอยู่ในชั้นของเวทนา เป็นปัจจัยให้ เกิดอุปาทาน อุปาทาน มีลักษณะสัณฐานก

เนื้อหานี้กล่าวถึงลักษณะสัณฐานของเวทนา ตัณหา และอุปาทาน ที่มีการประสานและเป็นปัจจัยในการเกิดชาติ ชรา และมรณะ โดยอธิบายถึงปฏิจจสมุปบาท การเกิดขึ้นขององค์ประกอบต่างๆ ในลักษณะลูกโซ่ ซึ่งทุกสิ่งมาจากอวิชช

ที่บุรุษมีกำลังสลัด 7 ครั้ง พร้อมที่จะปฏิสนธิวิญญาณ คือ กายที่ไปเกิดมาเกิดพร้อมที่จะปฏิสนธิ โดยไปรวมกับธาตุหยาบ วิญญาณตรงนี้เป็นปฏิสนธิวิญญาณ เวลาที่บุญบาปส่งมาเกิด ตก ศูนย์จึงกลายเป็นดวงธรรมที่ทำให้เ

เนื้อหาเกี่ยวกับการปฏิสนธิวิญญาณซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการเกิดมนุษย์ โดยอธิบายถึงการรวมของธาตุหยาบและวิญญาณ รวมทั้งการเจริญเติบโตของกายมนุษย์จากจุดเล็กๆ ในกลางกาย การมีอายตนะและผัสสะ รวมถึงเวทนาที่เกิด

ธรรมะเพื่อประช แนวคิด การบำเพ็ญบารมี(๑) ๑๑ สัมมาสัมพุทธเจ้าเหล่าใดเหล่าหนึ่ง ตรัสรู้ที่โพธิมณฑล ฉันใด ข้าแต่ท่านมหาวีระ ขอท่านจงตรัสรู้ที่โพธิมณฑลของพระ ชินเจ้า ฉันนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเหล่าใดเหล่า

เนื้อหาเกี่ยวกับหลักการของการบำเพ็ญบารมีที่กล่าวถึงความสำคัญของการสร้างบารมีในชีวิตของเรา โดยยกตัวอย่างจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและหลักธรรมต่างๆ ที่มีความเชื่อมโยงกับบทบาทของการบำเพ็ญบารมีและเป้าหมายชีวิ

ธรรมะเพื่อประชl ภูมิ ของพระสกิทาคามี ៥០៨ พิจารณาเห็นไตรลักษณ์ คือ ความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตนของสังขารร่างกาย คือ ขันธ์ ๕ แล้วรู้แจ้งแทง ตลอดไปถึงอายตนะ ๑๒ ธาตุ ๑๘ อินทรีย์ ๒๒ อริยส

บทความนี้สำรวจธรรมะเพื่อประชาชนโดยเฉพาะพระสกิทาคามี โดยเน้นการพิจารณาไตรลักษณ์และความไม่เที่ยง เพื่อให้ผู้ศึกษาเข้าถึงความรู้แจ้งในธรรมอันมีประโยชน์ในการปฏิบัติ ซึ่งจะนำไปสู่การบรรลุอรหัตตผล การศึกษาธ

suall หลุดพ้นจากสังสารวัฏ ៥៦២ สรรพสิ่งทั้งหลายในโลกนี้ เป็นเพียงเครื่องอาศัยสําหรับ ไว้สร้างบารมี ไม่ใช่มีไว้สำหรับให้ยึดมั่นถือมั่น เพราะเราเกิดมา ในโลกนี้ ก็เพียงอาศัยสิ่งเหล่านี้สร้างบารมีเท่านั้น

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการหลุดพ้นจากสังสารวัฏ โดยการมุ่งเน้นในการสร้างบารมี เปรียบเทียบถึงสิ่งต่างๆ ในโลกซึ่งเป็นเพียงเครื่องมือช่วยในการเข้าถึงความสุขที่แท้จริง วาระที่ยกมาในพระบาลี สุมนาเถรีกถา

ธรรมะ ประชll อนาถบิณฑิกเศรษฐี (เฮือกสุดท้ายของชีวิต) ๓๗๕ ท่านเศรษฐีค่อยๆ ปล่อยใจไปตามเสียงของพระเถระ ทําตามคําแนะนําที่ท่านบอกไปเรื่อยๆ พยายามแยกกายกับใจ ไม่ยึดมั่นถือมั่นในร่างกาย เอาใจหยุดนิ่งอยู่ใน

บทเรียนจากอนาถบิณฑิกเศรษฐีเกี่ยวกับการปล่อยวางในขันธ์ ๕ และการแยกกายกับใจ โดยพระเถระสอนให้ไม่ยึดมั่นในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และวิญญาณ เพื่อให้ใจเพ่งอยู่ในปัจจุบัน รวมถึงการไม่ยึดมั่นในธาตุต่างๆและ

ธรรมะเพื่อประช ผลแห่งการฟังธรรม ๒๑๕ ของอาชีวก ก็รู้ว่าอาชีวกนี้เคยเกิดเป็นงูเหลือม แล้วได้ฟัง อายตนวิภังค์มามาก จึงคิดจะสงเคราะห์อาชีวก ให้ได้สติระลึก ถึงสัญญาที่เคยสั่งสมมา จึงตอบไปว่า “สัตว์จำพวกนี้

เนื้อหาพูดถึงการฟังธรรมของอาชีวกซึ่งเคยเกิดเป็นงูเหลือม และการเข้าใจธรรมที่ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเขา เมื่อได้แก่ความรู้และความเข้าใจในอายตนะและขันธ์ ๕ ทำให้เขาตัดสินใจขอบวชเพื่อบำเพ็ญสมณธรรม

ความหมายของคําว่าเถระ เถรภูมิ ภูมิแห่งพระเถระ มาจากคำ ๒ ค่ำ คือ เถระ และ ภูมิ เถระ แปลว่า ผู้ใหญ่ หรือผู้มั่นคง เถระ มาจาก ถิร ธาตุ ใช้ในความหมายว่า มั่นคง ภูมิ แปลว่า แผ่นดิน ภาคพื้น ชั้น เถรภูมิ ใช้

เนื้อหานี้อธิบายความหมายของคำว่าเถระ โดยมีการแบ่งแยกคำว่า เถระ และ ภูมิ เพื่อให้เข้าใจถึงความสำคัญของคำนี้ในศาสนา พระพุทธศาสนา ได้มีการวิเคราะห์ความหมายอย่างลึกซึ้ง ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสเอาไว้

ธรรมะ ประช ปล่อยวาง อย่าง พระอริยะ ៤៩៨ ก่อเกิดเป็นรูปกาย และก็มีอากาศธาตุทำให้สามารถหายใจได้ เคลื่อนไหวได้ มีวิญญาณธาตุ ที่ทำให้สามารถรับรู้รับทราบ มี ความรู้สึกนึกคิด สำหรับธาตุดินที่มีอยู่ในตัวของเร

เนื้อหากล่าวถึงการทำความเข้าใจเกี่ยวกับธาตุทั้งสี่ที่ทำให้ร่างกายมนุษย์ดำรงอยู่ ได้แก่ ปฐวีธาตุ, อาโปธาตุ, เตโชธาตุ และ วาโยธาตุ ซึ่งจะมีบทบาทสำคัญในการรักษาความสมดุลทางร่างกายและจิตใจ โดยธาตุเหล่านี้

ธรรมะเพื่อประช เส้นทางสู่สันติ การเจริญสมาธิภาวนาเป็นทางมาแห่งมหากุศล เป็นทาง ลัดของการสร้างบารมี เพื่อมุ่งตรงสู่ที่สุดแห่งธรรม ทุกครั้งที่ เราได้นั่งหลับตาท่าสมาธิภาวนา นำใจกลับมาหยุดนิ่งที่ ศูนย์กลา

การเจริญสมาธิภาวนาเป็นทางลัดในการสร้างบารมีสู่ความบริสุทธิ์ ยิ่งการทำสมาธิช่วยให้จิตใจสงบ รับรู้ถึงความสุขที่แท้จริง ปราศจากกิเลสอาสวะที่ทำให้เกิดทุกข์ ความบริสุทธิ์นี้จะนำไปสู่ความรู้และอภิญญา ดั่งที

ประโยค - บาลีไวยากรณ์ วจีวิภาคที่ ๒ นามและอัพพยศัพท์ - หน้าที่ 96 ปริ ปริญญา ความรอบรู้ ปริพฺภมติ หมุนรอบ วิ วิชานิติ รู้ แจ้ง วิวิโธ มีอย่างต่าง ๆ วิเศษ ส สญฺจรติ เที่ยวไป พร้อม สญฉวี มีผิวดี. กับ สุ

บทนี้นำเสนอเกี่ยวกับการวิเคราะห์และตีความคำบาลีอย่างละเอียด โดยเฉพาะในส่วนของนามและอัพพยศัพท์ ซึ่งแบ่งแยกตามหน้าที่และหลักการใช้งานในการสร้างประโยค บางคำมีการนำหน้านำเข้าอิทธิพลที่ส่งผลต่อความหมายของค

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถโยชนา (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 4 อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา หน้า 4 วโรติอาทินา อเนกปฺปกาเรน ปณฺฑิเตหิ ธาริยตีติ ธาตุ ฯ ธา ธารเณ หนาทีห์ นุตโวติ ๆ ๆ สุธ อิติ จิต ฯ

ในบทนี้ สถานที่ศึกษามุ่งไปที่การวิเคราะห์เรื่องธาตุในมุมมองของอภิธมฺม และการเข้าใจความสำคัญในการใช้สูตรต่างๆ เพื่ออธิบายธาตุที่เกี่ยวข้อง โดยอธิบายลักษณะและความหมายของธาตุต่างๆ ผ่านทางการใช้ตัวอย่างแล

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถโยชนา (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 139 อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา หน้า 139 นิพพานาน วโส จตุ...วโส ฯ นว วิธา ปการา อสฺส ธมฺมสฺสาติ นววิโธ ตคุคุโณ ฯ โสตาทโย มคฺคา จตฺตาโ

อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปัญจิกา เป็นตำราในเรื่องอภิธรรมที่อภิปรายเกี่ยวกับวิธีการเข้าถึงนิพพาน โดยแบ่งแยกเป็นระยะต่างๆ ซึ่งเนื้อหาในหน้านี้ได้กล่าวถึงการปฏิบัติที่ทำให้เกิดผลทางธรรมที่สำคัญหลายประการ ไม่

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถโยชนา (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 151 ปฐมปริจเฉทตฺถโยชนา หน้า 151 กุลติ เอเตนาติ กุล ชโน เอเตน วิวเสน อญฺญมญญ์ กุลติ สนฺตาเนติ อิติ ตสฺมา โส วํโส กุล นาม ฯ กุล

ในเนื้อหาแสดงถึงความสำคัญของกุลและการเป็นอาจารย์ในพระพุทธศาสนา โดยอธิบายถึงพฤติกรรมของผู้ที่มีคุณภาพในการเป็นผู้นำ และเน้นถึงการพัฒนาความรู้ทางด้านอภิธรรม เนื้อหายังเชื่อมโยงกับความเกี่ยวข้องในการฝึกฝ

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถโยชนา (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 211 ปฐมปริจเฉทตฺถโยชนา หน้า 211 จริยเต ปวตฺติ เต จรณ์ ฯ หิสทฺโท ทฬหกรณ์ ฯ อธิปปิยตีติ อธิปเปต อธิปเปตสฺส จรณสุส ภาโว อธิปเปตตฺ

บทนี้พูดถึงอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปัญจกาที่เน้นการวิเคราะห์จิตและอธิปเปต โดยมีเนื้อหาเกี่ยวกับการสำรวจความเข้าใจในธรรมชาติของจิตและสัมพันธภาพกับอุปสรรคในการบรรลุธรรม นอกจากนี้ยังอธิบายถึงกรรมและผลกรรมใน

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถ โยชนา (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 294 อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา หน้า 294 ตตฺถาติ เวทิตพฺโพติ ปเท อาธาโร ฯ กุส...ขานีติ สญณี ฯ อมิตโตติ สัญญา ฯ วิยสทฺโท อุปมาโชตโก ฯ

เนื้อหาในหนังสือกล่าวถึงเรื่องอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา โดยมีการวิเคราะห์รูปแบบต่างๆ ของคำว่า 'กุสล' และ 'อกุสล' รวมถึงแนวคิดเกี่ยวกับอุปมาและการใช้วากยารมณ์ บทความยังพูดถึงความสำคัญของการเข้าใจธรรมะและกุศ

ประโยค - อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา ปญฺจิกา นาม อตฺถ โยชนา (ปฐโม ภาโค) - หน้าที่ 306 อภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา หน้า 306 มหิย์ รวตีติ มยุรา ฯ กาม อญฺเญปี สตฺตา มหิย์ รวนติ ตถาปิ มยุรสทฺโท รุฬหิสทตฺตา โมเรเยว วตฺต

เนื้อหาในหน้านี้กล่าวถึงอภิธมฺมตฺถวิภาวินิยา โดยเฉพาะเชื่อมโยงกับจักขุตยาและการมองเห็นที่นำเสนอในบริบทของอริยสัจ การใช้ภาษาวิชาการเพื่อประโยชน์ในการศึกษาและประยุกต์ใช้งานในทางปฏิบัติ รวมถึงการอธิบายแน